Thermolicer Camilla Eslea, innovatief zalm ontluizen

Publicatie in De Binnenvaartkrant

door Jan Johan ten Have

(publicatie Binnenvaartkrant) – Zeeluis beschadigt de huid van zalm. De parasiet is een plaag voor kweekzalm. Er zijn verschillende manieren om de vis te ontluizen. Echter, ontluizen kan voor nogal wat stress zorgen. En daar is de zalm nou juist erg gevoelig voor, wat effect heeft op gezondheid en groei. Daarom gaven de Schotse tak van ‘s werelds grootste zalmkwekerij Mowi en rederij Inverlussa het Groninger Nauplius Workboats opdracht voor de ontwikkeling van een innovatief zalmontluizingsschip waarbij viswelzijn topprioriteit heeft. “Wij beginnen bij het ontluizingssysteem en bouwen daar een schip omheen en niet andersom, daarin onderscheiden wij ons”, vertelt mede-eigenaar Gerrit Knol van Nauplius.

Gerrit Knol van Nauplius bij een schaalmodel van de Camilla Eslea, thermolicer waarmee Shotse kweekzalm op innovatieve wijze wordt ontluisd. De foto is gepubliceerd bij een artikel in De Binnenvaartkrant.
Gerrit Knol van Nauplius bij een schaalmodel van de Camilla Eslea (foto Jan Johan ten Have)

Zeeluis gedijt louter in zout water. Wilde zalm ontdoet zich van de parasiet door naar zoetere wateren te zwemmen. Kweekzalm kan dit niet. Daarom moet kweekzalm ontluisd worden. Dat kan op twee manieren: door ze een bad van zoet water te geven of door plots de watertemperatuur te verhogen. De eerste methode is traditioneel, maar er kleven veel nadelen aan: er is heel veel zoet water nodig, wat problematisch is op volle zee. De door Nauplius ontwikkelde Camilla Eslea is een thermolicer: hier krijgt de vis een warm bad in water dat 6 tot 8 graden Celsius warmer is dan het zeewater. “Een complex proces”, vertelt Knol “Want de Thermolicer ontluist 300 ton ‘koude’ vis per uur, die de watertemperatuur constant verlaagt. Probeer die maar eens de constant en op peil te houden, dat vergt veel energie.”

Nauplius is specialist in werkschepen voor de aquaculture. Sinds 2015 is dit voor de Groningers het achttiende schip dat zij op maat ontwikkelden voor deze branche. Zusterbedrijf Argos Engineering verzorgde de engineering van het schip en GS Yard bouwde het casco in een hal van Pattje Waterhuizen. “Wij werken uitsluitend met in Nederland gebouwde casco’s”, zegt Knol. De afbouw voerde Nauplius volledig zelf uit, deels tijdens de cascobouw en deels aan de eigen kade in Groningen. 

Het delicingproces

Het delicingproces is ontwikkeld voor minimale kans op beschadiging en stress. Zo is de Camilla Eslea uitgerust met vacuümpompen zonder bewegende delen. De vis kan goed tegen druk, maar slecht tegen onderdruk. Daarom staan de pompen onder de waterlijn en wordt zo veel mogelijk gebruikgemaakt van hevelwerking als de vis door de Thermolicer gaat. Drie grote tanks aan boord zorgen voor een zo constant mogelijke stroom vis om het water goed op temperatuur te kunnen houden. De vis wordt door grote buizen omhoog gepompt. Na scheiding van vis en zeewater met een eerste dewaterer belanden de dieren binnen een seconde in het warmere water van de Thermolicer. De vis gaat door 28 meter buis met warm water richting een tweede dewaterer. Het warme water wordt – na verwijdering van de zeeluis – hergebruikt. De zalm krijgt vervolgens een rainshower voor verwijdering van de overgebleven zeeluizen en wordt na een derde dewatering teruggezet in zee. “Hoe langer ontluizen duurt, hoe groter de stress. Dit innovatieve proces duurt nog geen uur”, licht Knol toe. Het ontluizingssysteem is ontwikkeld door drie partijen: naast Nauplius zijn dit Scale AQ en Stranda Prolog.

Innovatief

Viswelzijn was trouwens niet de enige uitdaging. De rederij en zalmkwekerij wilden ook optimaal leefcomfort voor het varend personeel. “Het innovatieve schip heeft CAC-niveau 1. Zo is het geluidsniveau tijdens het varen in de hutten maximaal 50 decibel en in het stuurhuis maximaal 55 decibel”, zegt Knol. En duurzaamheid was een belangrijk issue. Hoe groter het schip, hoe groter het verbruik. De Camilla Eslea is slechts 35 meter lang, wat de verhouding capaciteit-lengte uniek maakt. 

Het water in de Thermolicer wordt verwarmd met heatrecovery: warmteterugwinning op de generatoren. Voor de ontwikkeling telde de RVO duurzaamheidssubsidie beschikbaar. “Dit systeem bespaart zo’n tweehonderd liter brandstof per uur ten opzichte van een traditionele thermolicer”, weet Knol. “Goed voor het milieu en een aanzienlijke kostenbesparing.” Als eerste Thermolicer is de Camilla Eslea uitgerust met Dynamic Positioning. Hiermee kan het schip aanleggen bij de kweeknetten vol zalm op volle zee met minimale kans op schade aan netten en vissen. 

In de machinekamer staan drie 677 kW sterke Mitsubishi-generatoren. Knol: “Het operationeel vaarprofiel van de Camilla Eslea past perfect bij diesel-elektrische aandrijving met generatoren die ook de Thermolicer aandrijven. Want varen en ontluizen gebeurt nooit tegelijk en het gevraagd vermogen voor zowel het varen als ontluizen is nagenoeg gelijk. En het scheelt ook nog ruimte aan boord. Zo hebben we alles op alles gezet voor een bedrijfseconomisch aantrekkelijk schip met minimale carbon footprint en optimaal welzijn voor mens en vis.”

Speak Your Mind

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.