Gepensioneerd directeur Derk Jan Bleeker kandidaat-wethouder voor VCP: ‘Maar ik ben geen communist, ik ben niks’

(gepubliceerd in Groot Groningen)

BEERTA – Voormalig directeur Derk Jan Bleeker van Betonboor Bleeker is bij de komende gemeenteraadsverkiezingen kandidaat-wethouder voor de Oldambtster Verenigde Communistische Partij (VCP). ,,Maar ik ben geen communist, ik ben niks’’, zegt de gepensioneerde oud-ondernemer. ,,Ik zie dat het hier helemaal niet goed gaat. Er moet hoog nodig iets gebeuren en dat bereik je niet door aan de zijlijn te gaan staan roepen.’’

 Bleeker is wars van regeltjesculturen en politieke baantjesjagerij. De 66-jarige inwoner van Beerta ambieert een wethouderspost niet voor financieel gewin en heeft geen persoonlijke ambities. Maar hij wenst ook geen verantwoording te moeten afleggen aan Brussel, Den Haag of De Stad . Vandaar zijn keuze voor de VCP, in zijn ogen de enige partij waar je mag zeggen wat je wilt zonder water bij de wijn te hoeven doen: ,,Ik doe het niet voor mezelf, ik doe het voor de streek en de inwoners.’’

Eigenlijk koos hij niet voor de VCP, het was andersom. Bleeker werd gevraagd of hij niet de kandidaat-bestuurder wilde zijn volgend jaar. Bleeker zei ‘ja’, tot ongenoegen van zijn vrouw. Liever dan op politiek pluche ziet zij haar man op het zadel van zijn gloednieuwe elektronische fiets, tevreden tuffend op zijn oldtimertractor of met zijn kleinkinderen varend in zijn bootje. ,,Maar ik kan niet anders, ik moet dit doen’’, zegt de rijzige zestiger. ,,Deze streek gaat helemaal kapot, dat gaat mij aan het hart. Daar wil ik wat aan doen.’’

Op de vraag of hij zich als oud-ondernemer kan verenigen met de toch vrij uitgesproken communistische ideologie, zegt hij: ,,Hoe C is de C in CDA nog? En hoe C is de C in VCP nog? Ook de VCP gaat uiteraard met de tijd mee. Alle productiemiddelen in handen van de staat? Ik hoor ze er binnen de partij eerlijk gezegd nooit over.’’ Bleeker voelt zich thuis bij deze partij omdat hij er mag zeggen hoe hij erover denkt. En dat is nogal pragmatisch.

Het verbeteren van de lokale economie is zijn belangrijkste speerpunt, niet bepaald eentje die strookt met de traditionele communistische grondbeginselen, Karl Marx zou zich omdraaien in zijn graf. Het maakt Bleeker niet uit, zijn focus ligt op het stimuleren van lokaal bedrijfsleven en eigen initiatief. ,,Het moet van onderaf komen, niet van boven. Politici moeten doen waar ze goed in zijn, praten. En zich zo min mogelijk bemoeien met ondernemerschap. De overheid is veel te groot en te kostbaar. Die houdt zichzelf in stand om ambtenaren aan het werk te houden en het resultaat is een enorme hoeveelheid vaak absurde regels.”

,,Neem bijvoorbeeld de eisen van welstand. Ik ondervond het in mijn tijd als ondernemer aan den lijve bij de bouw van een bedrijfspand. Ergens in een vergaderzaaltje bepalen zogenaamde kenners voor jou dat het allemaal anders moet. En wie moet het betalen? Juist! En dan zou het ook nog eens foeilelijk worden. Die eisen van Welstand zijn totaal onzinnig, wie veel geld investeert in de bouw van een pand of woning zorgt er echt wel voor dat deze verkoopbaar is. Het enige waar je als overheid op moet controleren is de bouwkundige constructie en veiligheid. En verder kunnen al die regels bij de grofvuil. Het wordt tijd dat wij eens gaan leren om eerst te kijken hoe iets wél kan in plaats van waarom het niet zou mogen of kunnen.’’ Als ander voorbeeld noemt hij de Wereldbazar in Winschoten: ,,De kogel is eindelijk door de kerk, na acht jaar. Dat had ook in acht weken gekund.’’

Het is zijn gevleugelde uitspraak: eenden vliegen in kuddes, adelaars vliegen alleen. Bleeker is de adelaar, hij huilt niet mee met de wolven in het bos: ,,Het is niet, zoals ze in de politiek vaak denken, de meerderheid die beslist over het gelijk. Soms heeft links gelijk, soms rechts, soms geen van beide. Communist, liberaal of socialist, het maakt mij niet uit. Wie gelijk heeft, krijgt van mij gelijk. Lokale politici zijn door de bank genomen oprechte amateurs. Er zijn er maar weinigen die alle stukken helemaal lezen en ze ook nog begrijpen. Door een gebrek aan kennis van zaken worden er de vreemdste beslissingen genomen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de aanleg van waterbergingsgebieden in de provincie Groningen. Complete flauwekul, maar wel met een meerderheid van stemmen besloten. Als je gewoon met kennis van zaken de sluizen en gemalen bedient, is er geen centje pijn, ook niet bij extreem hoog water. Daarom zeg ik: wat er ook gebeurt, denk altijd zelf na. Acht is meer dan duizend. Wil je wat bereiken, dan moet je het buiten de platgetreden paden zoeken.’’

Bleeker snapt wel waarom er bij de laatste raadsverkiezingen maar 42 procent van de stemgerechtigden het rode potlood ter hand nam: ,,De mensen zijn er hartstikke flauw van, ze hebben wel andere problemen aan hun hoofd dan beslissen op wie ze moeten stemmen.’’ Hij richt zich dan ook op het verwerven van de gunst van een deel van die 58 procent die vier jaar geleden thuis bleef: ,,Ik krijg veel positieve reacties op mijn kandidatuur. Maar dat moet zich nog wel even vertalen in een resultaat bij de verkiezingen. Ik wil echt dingen veranderen. Maar het resultaat van mijn verhaal moet wel zichtbaar worden in de verkiezingsuitslag. Zo niet, dan hou ik ermee op. Maar dan heb ik het in elk geval oprecht geprobeerd.’’