“Je moet gewoon doorbuffelen, volg je gevoel en doe je werk met hart en ziel, blijf wroeten”
door Jan Johan ten Have
Er klinkt een welgemeend ‘Dag lieve jongen’ bij binnenkomst van huize Danser. Het is Henk Danser ten voeten uit. Het nu 68-jarige Delfzijlster scheepvaarticoon is aimabel en warm, emotioneel en betrokken. Vader en grootvader met volle teugen, maar wel eentje bij wie het zoute water door de aderen stroomt. In februari stapte hij voor het laatst van boord. Eind dit jaar verlopen zijn papieren. Kapitein Henk Danser heeft zijn laatste reis gemaakt.
Schaalmodellen
In de hal van Dansers woning in Delfzijl staan drie prachtige schaalmodellen. Het zijn de Hamburgvaarder Marietje Andrea, de gelijknamige Saimaamax-coaster en ‘ijsschip zoals ik vind dat een ijsschip moet zijn’ Marietje Nora. Al zijn nieuwbouwmodellen, grotendeels of zelfs geheel door hem zelf ontworpen. Schitterende schepen, op schaal gebouwde getuigen van een weldoordacht leven als reder en kapitein. Zijn leven in een notendop.
Henk Danser bij het schilderij dat hij kreeg van zijn soulmate, de inmiddels overleden Adri Peperkamp (foto Jan Johan ten Have).
Soulmate
Maar de modelschepen maken niet eens de sterkste gevoelens los. Dat doet een schilderij van een schip aan de muur. Het herkenbare lichtblauw van Danser van Gent op volle zee met golven die tegen de boeg uiteenspatten. Het is geschilderd door Adri Peperkamp, vakbroeder en makker, zakenpartner en soulmate. Peperkamp schilderde en tekende fantastisch. Hij overhandigde het schilderij korte tijd voordat hij op veel te jonge leeftijd overleed. Danser denkt met weemoed terug aan zijn goede vriend.
Economie
Over vervelende ervaringen gesproken: wat is de grootste teleurstelling in Dansers werkzame leven? “Dat zijn de economische omstandigheden in de zeevaart die in elkaar zijn gestort. De tijd is slecht. En dat al zeven jaar, dat is veel te lang. Rederijen die failliet gaan, schepen die voor dumpprijzen van de hand gaan, het maakt de markt kapot. Het is verschrikkelijk.” Heeft hij zelf wel eens overwogen om de handdoek in de ring te gooien? “Nooit”, zegt Danser vol overtuiging. “Je moet gewoon doorbuffelen, volg je gevoel en doe je werk met hart en ziel, blijf wroeten.”
Zuiderzeevaarders
Henk Danser is de tiende generatie uit een Meppelse scheepvaartfamilie. zijn verre voorouders waren Zuiderzeevaarders en zijn opa en overgrootvader verdienden hun brood in de turfvaart. “Mijn overgrootvader liet in 1905 een tjalk bouwen in Zwartsluis voor vijfduizend gulden. Moet je nagaan, dat is in een eeuw tijd met een factor tweeduizend vermenigvuldigd.”
Sleepbootkapitein
Zelf komt hij uit een gezin van binnenschippers, evenals zijn echtgenote Rita. Op zijn 12e ging hij aan boord bij zijn vader. “Zes jaar later – het was 1966 – maakte oom Jan mij sleepbootkapitein. Hij zag dat ik het werk leuk vond en ze ‘je hebt het wel in de vingers’. Dat is dit jaar precies vijftig jaar geleden.” Nadat hij nog twee jaar bij broer Hein in de Rijnvaart zat, werd hij aangesteld als kapitein op het mooiste, grootste binnenschip van Nederland op dat moment. Het werd een teleurstelling en hij nam ontslag. Op het Noordereiland in Rotterdam trof hij kennis Thijs Verschoor, die hem een baan gaf op Hamburgvaarder De Wandelaar. Het werd een fantastische tijd: “Hoewel ik al mijn eigen schepen later zelf heb ontworpen, ben ik nooit meer zo verliefd geweest op een schip als op De Wandelaar. Ik was gewoon blind. Thijs sr. noemde mij zelfs zijn stiefzoon.”
Zelfstandig
In die tijd leerde ik Rita van Gent kennen. En hoe leuk ik het ook vond bij de familie Verschoor, ik wilde met het oog op onze toekomst zelfstandig worden. Wel vroeg ik of hij mede-eigenaar van mijn schip wilde worden, maar de familie Verschoor wilden een honderd procent familiebedrijf blijven. Wel trouwen Rita en ik in 1978 nog op de Banjaard van Verschoor. Drie jaar later was de zelfstandigheid een feit. Na goed rondkijken, liet echtpaar Danser bij Fré Teuben in Harlingen de eerste Marietje Andrea bouwen, net als De Wandelaar een Hamburgvaarder, waarmee ze gingen varen voor Wagenborg, de bevrachter die Danser Van Gent altijd trouw bleef. Danser: “Dat eerste schip hebben we helemaal zelf geverfd. Toen heb ik geleerd: als je stapelgek wilt worden, moet je dat doen.”
Kinderen
Elf jaar later werd de Hamburgvaarder verruild voor de gelijknamige in Wartena gebouwde, 2500 tons Bijlsma Trader die hij samen met Adrie Peperkamp ontwierp: Danser de ideeën, Peperkamp het tekenwerk. De vijf kinderen groeiden op en zo kwam het dat Danser in 2004 twee Saimaamaxen liet bouwen: de Marietje Deborah en Marietje Benita, waarvan zonen Hendrik Jan en Andries mede-eigenaren werden. “Het was mijn grootste wens om al mijn kinderen op gang te helpen. En ik heb geleerd: iets wat je heel graag wilt, gebeurt ook.” Van 2009 tot 2015 bouwde hij zijn laatste vier schepen bij Barkmeijer in Stroobos: de Marietje Andrea, Marietje Marsilla, Marietje Deborah en Marietje Nora. De Saimaamax Marietje Deborah is ook nog altijd in de vaart bij Danser Van Gent, inmiddels onder de naam Annika Benita.
Praktijkervaring
In de vier coasters van Barkmeijer kon Danser al zijn praktijkervaring kwijt: “Alles wat ik in mijn leven heb geleerd, zat in deze schepen. Maar zou ik ze nu gebouwd hebben, dan zou ik het toch weer net iets anders hebben gedaan, ze net iets meer tonnage hebben gegeven – iets langer en op maximale breedte van 15,85 meter. En zo blijf je altijd achter de feiten aan lopen. Dat is niet erg hoor, ik ben er best wel trots op.”
Kinderen Danser
Maar zijn grootste trots: de vijf kinderen, de elfde generatie Danser. En zijn vrouw Rita – wat niet veel mensen weten: naamgeefster van alle ‘Marietjes’: “Zij schonk mij vijf kinderen. En een enorme dosis geduld. Ik heb heel veel aan haar te danken.”
gepubliceerd in De Binnenvaartkrant
Speak Your Mind